Hoxe leo con pracer a entrevista a Olga Novo, poeta galega de fonda incorporación á ebriedade da vida e do amor.
Sae en Galicia Hoxe e, desde logo, é recomendable. Máis aló dos seus principios éticos e morais inquebrantables (atea radical; libertaria; defensora da Utopía; republicana; ...) hai nas súas palabras unha emoción que se eleva e nos envolve nunha optimista esperanza de que é posible avanzar e mudar o sentido actual das cousas. Iso a min xa me convence.
Outra cousa é que as nosas vidas se cruzaran cando eu xa rematara a miña carreira e iniciaba a de investigador en filoloxía medieval. Os versos que abrollaban da súa desbordante imaxinación (partir dentro das aves, aínda lembro) e da amiga común Rosiña anunciaban a poeta que é hoxe a amiga Olga Novo. Aínda lembro aqueles fermosos e toliños anos.
Saúde e República!
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire