AMAR O LATÍN OU COMO WILFRIED STROH NOS LEVA COA MAXIA DAS PALABRAS AO BERCE QUE SOMOS

Os meus alumnos e alumnas saben que o latín é para min fundamental. Emerxe no medio das miñas charlas sobre a lingua francesa baixo formas diversas: sentencia, citas, etimoloxías, reflexións filosóficas, versos, de todo un pouco vai abroiando. 

Considero imprescindible esa viaxe permanente para explicar que somos esa lingua todos os días, por moito que unha morea de persoas que se autoproclaman sabias digan, en moitas ocasións de forma sempre pexorativa, que é lingua morta -de feito, ante o avance do globish, algúns din que mesmo o francés que ensino é lingua morta-, que non serve para nada, etc. 

Por iso, que ledicia comezar a ler o libro de Wilfried Stroh, experto en todos os eidos que estouran cando aparece o latín. O hoxe profesor emérito de Filoloxía Clásica da universidade Ludwig Maximilian de München ensinara entre 1972 e 1976 en Heidelberg. O libro, en alemán chámase Latein is tot, es leben Latein, que foi traducido con acerto por Fruela Fernández, como El latín ha muerto, ¡Viva el latín! en proxecto ideado por Ediciones del Subsuelo, de Barcelona, neste ano 2012. 

O libro na súa edición xermana naceu no 2007 e tivo tanto éxito a saída que tiveron que editala de novo nese ano, e no 2008 en edición de peto, e acadou moi cedo máis de 100.000 exemplares vendidos...pas mal pour le latin!!

No 2008 traduciuse ao francés. Por desgraza, e acontece moito coa produción científica nada en Alemaña, tivemos que agardar 5 anos para ter unha edición en lingua castelá. Pero a espera paga a pena. Aquel que sinta curiosidade, desexos de coñecer o avanzar nos seus coñecementos non se sentirá defraudado. 

Wilfried Stroh non exerce un estilo tradicional no sentido de asoballar con evolucións fonéticas, con disgresións sobre a morfoloxía. Non, el dálle forma de anécdota ao coñecemento e provoca un dobre saber que é difícil de describir. Cómpre vivilo. 

O erudito defende a necesidade de ensinar o latín non como repertorio de traducións da lingua de partida á lingua de chegada e cun enorme aparello teórico, senón coa metodoloxía de calquera lingua estranxeira. Con vida. 

"No es en absoluto casual que, como demuestran unas impresionantes estadísticas, quienes estudian latín en el instituto destquen también en el resto de las asignaturas y lleguen a aprender el resto de idiomas ofertados. No es banal la afirmación de que, mediante el latín, se puede desarrollar el razonamiento lógico(...). En cualquier caso, la experiencia revela que quien habla latín aprende con más facilidad otros idiomas" (pp.24-25). 

Quen estudara a Filoloxía Románica sabe do que se fala: coa aprendizaxe do latín vestímonos coas debidas ferramentas para todas as linguas da Romania. Esa viaxe aprendida é a que levo a cabo nas miñas aulas. Vida e paixón. Amare. 

E remato coa reflexión final do capítulo inicial (Introitus) (p. 26): 

"En cualquier caso, se podrá demostrar que la lengua latina es, al menos hasta el día de hoy, la lengua más exitosa del mundo, (regina linguarum). Y su biografía, que congrega a los personajes y acontecimientos más fascinantes de la historia europea, es tan rica en sucesos y tan entretenida como una novela de aventuras. Así que, si algún lector se enamorara del héroe de esta biografía hasta el punto de inscribirse en el próximo curso de latín disponible, daría una gran alegría al autor de esta obra. 
Legite. Lean!
Operae pretium erit. No lo lamentarán"