mardi 31 mars 2015

CONTRA A CORRENTE...NADAR OU MORRER

A sensación ingrata de que nado contra a corrente dos tempos...en practicamente todos os eidos: na forma de sentir as relacións humanas; no xeito de respirar o tempo do día a día; na maneira de extraer pequenas partículas de liberdade interior; nos modelos e na praxe educativa (négome a aceptar o discurso neoliberal das competencias e de "medir" todo o que se ensina educando), en fin, nos xestos que conforman o meu hábitat cultural: papel, lectura, lápiz ou boli, escritura manuscrita, reflexión e pausa, análise e de volta pausa reflexiva, coma un pequeno caracol. A miña pedagoxía do caracol será algún día a forma de salvarnos...mais eu xa non o verei. 

Digo isto porque no discurso da construción social vexo de forma permanente a carencia máis absoluta de coherencia entre tese e praxe: docentes que ensinan na pública e levan os seus fillos ou fillas á privada (concertada); persoas que esixen unha sanidade pública e asisten á consulta privada e logo se saltan as listas de agarda na pública; profesorado universitario que renunciou á praxe dunha educación emancipadora e só ensina para perpetuar a orde establecida e aceptar de forma resignada esta "sociedade do rendemento" hiperindividualista; accións dos colectivos que traballan polos dereitos das persoas con diversidade funcional que van en contra do carácter social da súa creación para abrazar o da empresa privada; discursos e formas de axentes sociais que axudan ao goberno de turno, por moi pouco, a que as cousas sigan como están. 

Si. Nadar contra a corrente, ou deixarse levar para simplemente para xa morrer en vida. 

Estas reflexións  animaron a creación destas ideas en verso, que forman parte xa do que chamo Creación en dúas cullleres.

Pétalos
dun rosa escurecido
no dente-gume
dunha lousa feita carne
          a indiferenza

O carnet dos que viven
sen amar
ignoran
o valor dos pétalos 
 (31-marzo-2015)

Agonía na area
ollos na distancia 
instalada
nos amores todos
que latexan 
nos baleiros

Agonía da area
certezas 
abafadas no pé
das soidades impostas

Agonía na area
(31-marzo-2015)

Aucun commentaire:

Enregistrer un commentaire