A MORTE

A MORTE

Quixen facelo cando todo tiña sentido

cando a miña vida era camiño andado

sen pretextos que o xustificasen

sen culpables nin facianas ás que acusar

simplemente quixen facelo

Escribín milleiros de versos satánicos

sen Deus atado á miña perversión

nin aos meus desexos de ser

invencible nos meus delirios

e mastiqueinos coa forza da loucura

Vivín cada unha das imaxes

que a noite de beizos en membros

erectos quería dedicarme

amei os sabores todos

sen decatarme de que nada

nada me ataba a ningunha pel

Atei na miña torturada alma

a todas esas mans descarnadas xa

e fixen delas a cinza

que lava os sentidos e ara

cóxegas de silencio sen destino xa

Subín ao cumio para ollar

como o fume da mediocridade escribe

as páxinas desta mundo sen futuro

e alumeei a vela da inocencia

atrapada nas pedras deste castelo en ruínas

E mergulleime no teu río sen auga

coa intención de odiarte para amarte

de vivirte para matarme

e alí quedou o meu corpo para sempre

alí a miña alma por fin liberada

Brión, 29-maio-2014