Sei do tempo que cae dos nosos dedos, coma un imposible laio de amor correspondido, por iso, cando escoito á actual clase política disfrazar a realidade con absurdas promesas electorais, penso na folla que morre co vento de outono.
Xa é para min tarefa inútil pensar quen aconsella ou orienta a estes presidencialistas para berrar que regalarán 400 euros a tutti -tanto dá se és pobre ou rico-, unha medida "hiperprogresista megachachi guai", segundo a iluminada vicepresidente e candidata; ou escoitar ao outro, coma antes Felipe González, prometendo 2 millóns -"casi ná"- de postos de traballo. Só lle faltou engadir aquilo de van empezar a moverse e chamar acto seguido a un fabricante de bicicletas.
Isto é tremendamente triste. Non hai, non existe, en todo este inicio de campaña ideoloxía política. Hai carencia de análise verdadeira. Por iso, prefiro o silencio, a reflexión, a escrita e logo dialogar...a ver se lles cunde a algúns esta miña reflexión.
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire