TODO...TODO...COA MESMA RECEITA NON SE PODE

En efecto, todo, telo todo, por moito que nos vendan, é imposible, e menos se se fai todo coa mesma receita. Non é que me volva hoxe culinario, senón que falaremos brevemente da cociña do sistema capitalista. 

A reflexión xurdiu dunha lectura da prensa en papel mentres tomaba un café (descafeinado). Percibín de forma inmediata, unha vez lidas as novas, a contradición, que consiste na imposibilidade explícita de levar a cabo diferentes accións cando se pretende non tomar partido; cando se quere vivir nunha especie de todo vale, todo é posible...mais iso, obviamente é imposible.  Cómpre decidir. Cómpre elixir. 

Sirva de exemplo, o xornal La Voz de Galicia. Na breve editorial que alumea a portada da edición de Compostela, "Desde el Pedroso" demándanse, como posibles solucións á sangría demográfica que sofre a comarca de Compostela, "Ideas, por favor", título que lle dá o articulista. Ideas que deben transitar, cando menos, por dous camiños: a) un mercado inmobiliario a prezos razonables; b) un dinamismo na xestión de solo industrial. 

Unha breve pero acertada observación que, non obstante, choca co resto que nos ofrece o xornal, sobre todo co suplemento "Mercados" orientado todo el en alentar a chegada dunha cuarta revolución. 

A contradición é evidente. A cuarta revolución, que acompañaría aos beneficios do capitalismo financeiro, tecnolóxico e cognitivo (FTC), pode representar o pé definitivo sobre o corpo do traballo, unha grave amputación da institución salario, e a instalación definitiva nunha masa-traballadora precaria. 

De que maneira contraditorio?

a) O mercado inmobiliario está sendo todo el acaparado polas estratexias acumulativas dos posuídores do capital. De primeiras, non se remedou nada para impedir que o sistema seguise negando o dereito a unha vivenda digna a milleiros de persoas. 

Por riba, a ausencia dunha política pública de vivenda implica que o acceso a un alugueiro asequible sexa tortuoso, xa que as estratexias do capital, a través das famosas plataformas colaborativas, queren que os pisos sexa para turistas e ocasionais con posibilidades económicas. Loxicamente, o prezo se incrementa de forma especulativa. A consecuencia é a expulsión das persoas menos favorecidas cara ás marxes das urbes. Xa comentamos como en Francia se estaba producindo unha saturación habitacional por imposibilidade de facer fronte ao pago dos inzados prezos dos alugueiros. Levamos o mesmo camiño neste noso país. A expulsión ás marxes, entendendo por marxes no caso de Compostela, localidades como Bertamiráns, Cacheiras, Sigüeiro, Negreira e outras, implica, para as persoas, calcular non só o prezo para a vivenda, senón incorporar as contas dos desprazamentos e, ás veces, ás dos xantares, debido á imposibilidade de ir e vir ao fogar. Así, dáse non só a dificultade para animarse a crear, senón que é imposible que se fixe poboación no centro urbano. 

b) O solo industrial obriga a pensar...que industria? Neste tempo de hexemonía e voracidade do capitalismo FTC, que mudou os parámetros do sector traballo e convulsionou os hábitos de consumo de forma definitiva, preguntámonos iso, que industria pode salvar a quebra demográfica se os traballos son inestables, os salarios son precarios e non hai acceso a unha vivenda digna?

A cararexada Cuarta Revolución, que é a da robotización, a do agrandamento da fenda entre a clase traballadora precaria, de emprego estacionario mal remunerado e a clase dominante dos mecanismos de produción de capitalismo FTC, non vai permitir ningunha xestión do solo industrial, xa que este capitalismo está deslocalizado, descentralizado e acapara plusvalía un pouco en todas partes, incluído nos fogares. O capitalismo FTC só quere especular co valor de cambio en todos os eidos, incluído o da vivenda....co cal, imposible un parque de vivendas asequible e menos, aínda, pola inacción pública, un parque público de viendas en rexime de alugueiro social. 

O 5 de maio deste 2018 Carlos Marx cumpriría 200 anos...quizais unha lectura actualizada do seu pensamento permitiría entender mellor as contradicións do capital...tal como fai David Harvey. Por iso, aínda recoñecendo que esta reflexión é breve, non se pode ter todo coa mesma receita. Cómpre elixirmos que sistema queremos: se é o capitalista, nunca se correxirán as desigualdades de todo tipo...