Recén chegada de Francia, o último número de Sciences Humaines (nº 460, abril 2018) ofrécenos dúas informacións que son interesantes. Aquí falarei da primeira, un artigo de Florine Galéron que fai un resumo do último informe da Fundación Abbé-Pierre sobre o estado da condición da vivenda nas poboacións precarizadas (o número 23).
Como afirman na súa páxina web, esta Fundación estrutura o seu traballo a través de seis comisións todas compartindo a máxima finalidade: analizar o estado da vivenda das persoas máis empobrecidas da sociedade e, en consecuencia, apelar á erradicación das vivendas indignas.
 | ||||
| Ti que sofres, sexas quen sexas, entra, dorme, come, recupera esperanza, aquí querémoste | , |
Unha das frases do Abade Pedro é: "Non abonda con emocionarse ante a miseria, cómpre pasar á acción". Unha frase que debera impregnar a actitude dunha sociedade individualista, pasiva, resignada e indiferente ante as situacións de inxustiza social. Saír das emocións do grupo que se considera propio, sair das loitas parciais, para abrazar a loita pola dignidade da condición humana, sexa de onde sexa a persoa.
Na web ofrecen un extracto do dossier sobre a rexión do norte de Francia, Hauts-de-France, e nel apreciamos o que sintetiza o título do artigo: "Cada vez máis vivendas con sobrepoboación en Francia". E é que despois de varias décadas en retroceso, a sobrepoboación habitacional recrudecéuse. Entre o ano 2006 e o 2013 déuse un incremento do 12 por cento, o que significa que 8,6 millóns de persoas en Francia sofren sobrepoboación habitacional.
Téñase en conta que se fala de sobrepoboación habitacional cando, por exemplo, un irmán e unha irmá de máis de 7 anos non teñen a súa habitación propia, ou cando unha parella ten que durmir na mesma habitación cun neno ou nena. Se hai ausencia de varias habitacións fálase de sobrepoboación acusada. Este feito afectaba a 934 000 persoas en Francia no 2013, un incremento do 17 % en sete anos.
A conquista dun espazo íntimo propio, ter unha habitación para un mesmo, foi unha conquista que avanzou co afortalamento do Estado de Benestar durante os trinta anos que seguiron á segunda guerra mundial. Esta democratización da intimidade, inmensa e minúscula a un tempo como se recolle no artigo, está ameazado en Francia.
Como é de supoñer, este retorno da sobrepoboación afecta en primeiro lugar aos fogares con baixos ingresos (+ 1,6 puntos en sete anos, mentres que se reduciu nun 0,5 % nos fogares con máis ingresos). Falamos do colectivo social máis afectado polas consecuencias da crise-estafa que se iniciou no 2007: un empobrecemento e unha precarización xeralizada que converte en estrutural a desigualdade propia do sistema capitalista.
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire