Xa falara noutra entrada de que as tesoiras se achegarían para "deconstruir" o verso poético de Lois Pereiro e fixérao co poema Acróstico, ben elocuente no debuxo das siglas e das emocións. Mesmo, e sei que me poden criticar por isto, dubido que sexa moi acaído editar como especie de diario o que el mesmo denominou como "impublicable" e que pertencía á intimidade epistolar. Pero vaise facer. Manda a celebración e manda o mundo editorial desexoso de novidades ao respecto.
Eu, pola miña banda, hoxe, recollerei os versos de Atrocity exhibition, contidos na edición de Positivas do libro Poemas 1981-1991 (a primeira edición é de 1992, a segunda de finais de 2010), onde, persoalmente, atopo unha sensación de espello roto no trazo violento do amor que é fume:
Deixa un bico no espello
onde arde a miña sombra pola noite
e que podrezan xuntas
a imaxe da túa ausencia,
silueteada en roxo cos teus lavres,
e o perfil violento do meu soño
que enxendra amor gris fume
un odio carmesín
e na lingua e nos dentes
sangue e semen
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire