NAS MARXES

Distanciado
expulsáronme do centro


na marxe
onde o medo ten nome de papel


Ensináronme os contos
que teño un pasado milenario
feito de lendas
de enfeitizos
e que neles está o meu ser
a miña identidade


e sei quen non son

Aquí nesta illa de marxes
as luces non son iguais para todos
e non iluminan os nosos escasos soños
contemplámolas ao lonxe
no centro
nas rúas da adoración do consumo

Ás veces ouso desafiar
ao medo que treme
na ausencia dun papel
e penso que son un guerreiro
e agocho baixo as mans
a maxia que libero
dunha utopía que se chama normalidade

Mais aí están
agardando
ruins
as linguas de fogo
que asoman nos ollos da serpe uniformada

Hoxe non ouso
estou canso e triste




ollo desde esta marxe escura
como celebran o seu nadal da confraternidade

e agardo


a mañá

29-decembro-2010
"Pensando en tantas persoas prisioneiras por uns papeis"