ça suffit, ne renonçons pas à nous-mêmes. C'est dans le miroir rouge que voyagent les mots et s'ensorcèlent, devenant poésie ou dénonce. Telle est ma quête, mon cher Jacques Brel.
jeudi 27 janvier 2011
NON PODO EVITALO...É COMO UNHA TRAICIÓN
Si, xa sei, non é correcto dicilo. Mais, despois deste día de folga xeral, é como me sentín ao erguerme e ver que os "contemporizadores" chegaran a un acordo QUE CONTENTA A PATRONAL, A GOBERNO E A PP!!!!!
Con ese aval, xa sei que é algo desastroso para nós, a clase traballadora.... A falta de máis, sei que o "negocio" beneficia á patronal e aos donos do mercado, que son a quen quería contentar o goberno. E dáme a razón sobre os escritos anteriores: que era o que se negociaba de partida? un recorte de dereitos asumido xa de antemán, como derrotados ou manter os nosos dereitos? así é como se negocia ao redor dunha mesa? ou é que a cea foi tan desenfadada que entre copa e copa o incremento dos anos por traballar importaba ben pouco?
Creo que a coitelada téñoa asentada no lado dereito, como di a imaxe que adxunto...no lado esquerdo aínda...aínda manteño o optimismo da vontade: unha lei pódese cambiar cunha nova lei...e iso só pode acontecer cunha correlación de forzas de esquerdas (real, alternativa, anticapitalista e transformadora) sentada no epicentro da política estatal.
Inscription à :
Publier les commentaires (Atom)
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire