dimanche 19 avril 2020

A DOUS METROS




A dous metros
conxeados no silencio
os pasos que non damos
por medo
ese poderoso virus
roe corrompe

Dorme asustado
o alento que nos fai

A pel busca unha calor
que o medo impide

e as caricias

a  i  r  e

xogan coa forma
da confesión
do amor

e
c
o

dun tempo pasado

Na ringleira
contamos os metros
coma se fose unha conta atrás
e recuamos

vomitaron tantos
números e sancións
que asulagaron a razón

A dous metros
forzamos as conversas
perden o tacto
íntimo
todos escoitan
o de todos

algúns mesmo
sospeitan
mesmo algúns
axexan
cazadores da desesperanza
e da fuxida do gran cárcere

A dous metros
ti e eu
nunca nos amaremos
Se o medo acoitela
como vivir a paixón?
Maldigo o sexo virtual
canallada dos que gozan
con esta enorme cadea

Ao saíres entre a grella
ollas os balcóns e as fiestras
entre as cortinas
asoman mans e facianas
furtivas
covardes
temerosas
anónimas

E desexarías sobrevoar
o monte coma sempre
aí onde a ninguén
lle interesou chegar

explorar a liberdade de ser
humano e sentir
o osíxeno puro
entre os sendeiros
explorados tan só
por almas intrépidas




Xabier Ron
Brión, 19/04/2020

Aucun commentaire:

Enregistrer un commentaire