soterradas na néboa
da desmemoria
no quilómetro cero
onde morreron
as esperanzas libres
Aínda respiro
os pasos desesperados
da avoa
á procura do avó
idas e voltas
ao redor dos rumores
Cada semana
un novo sendeiro
xa andado
xa perdido
coma se os indicios
abrollasen
cada primavera
A avoa non fala
cala a raiba
das olladas mesquinas
das maledicencias
das delacións
covardes dos verdugos
Véxoa
insiste con digna
resistencia
Mañá
serei eu
avoa
quen percorra
as beiras dos camiños
repousa avoa
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire