Mortes que revelan

Morre un político
morre por enfermidades malvadas
que arrastran ao SER ao abismo
á negrura
e con el
aos que o envolven con agarimo

Está ben
que xordan entón as voces amigas
para dicir
mágoa
un bo home
un bo marido
un bo pai

Pero a parafernalia
política de cabaret
converte aos demonizadores
en eternos amigos
e os discursos de crispación
ceden aos dunha imaxe que se esculpe
en verdades que non se cren

Por iso
este que escrebe
opta polo silencio contemplativo
e prefire pensar
que a familia
merece o meu apoio e consideración
e que lamento a perda dun home aínda non vello

Por iso
opto por rexeitar toda a farándula
que recolle versos e reversos
para entronizar
cando antes o expulsaron do mesmo

Por que mentir?
Por que non calan e simplemente ollan, escoitan
e se saben ou poden choran?

El tormento de amar

Lo supe desde el mismo instante
en que te quise matar al matarme

Si
es cruel
pero es así

Atormentado
en la oscura celda
de las razones
enarbolé unas enormes garras
metal frío para una piel aún caliente

De forma salvaje
abrí las entrañas de mi tierra
y una a una
arranqué las raíces
tus raíces hechas de amor

Al cabo
hambriento de paz
de olvido
desistí

Desgarrado
al fin comprendía
que tu esencia
tu recuerdo
no tiene raíces

es porque soy

C'est impossible pour moi

Je ne sais pas
je ne peux pas

C'est impossible pour moi
peut-être suis-je maladroit
peut-être un simple faigneant

Mais mon regard ne porte pas
sur les lumières que je vois
au pas du froid de Noël

Il s'envole juste à côté
dans les rues sombres
ou le coeur humain
ne voit pas
n'arrive pas

Alors
il revient
les rêves enfouis dans le trouble

Et je pourchasse un bonheur
qui n'existe que dans mon coeur

celui de toute l'humanité
se fondre en égalité
et en amour en véritable amour

Mais je suis seul à le voir
peut-être

Baixo as rodas

Unha meniña
no comezo dos soños

un cruce de peóns
nunha avenida infernal

Hoxe
de forma simbólica
pero poderosa
unimos a nosa dor
para facer máis asumible
o inasumible

Unha meniña
no comezo dos soños

Anacos de corazón
precisan amores
para sobrevivir

Unha meniña
no comezo dos soños

Día de Dereitos Humanos

Hoxe
un ano máis
novos recordatorios de incumprimentos

Hai moitos responsables
nós todos
nós todas
Pero hai culpables
os que gobernan con mentiras
e asasinan
e torturan
e erguen fronteiras
con púas
con carne lacerada

Si
Hai culpables
pero acusamos aos de sempre
por hipocrisía
por non mirarnos

Nen sequera
os inventores
fomos quen de ser fieis
a unha imaxe do mundo
feita ao gusto de Occidente

Non
hoxe paso de todo
non quero ser un hipócrita máis

quero actuar
hoxe non fago recordatorio
dun incumprimento inhumano

Na mentira dos medios

Ledes o xornal?
Mal feito
debedes ler os xornais
e se podedes extraer algunha verdade
será por mestura

Así só así
quizais
accedamos a algo probable

A prensa xa é a plataforma
oficialista u oposicionista
das accións do goberno de turno
turnos aos que non entramos
agás por intereses editoriais
e por estratexias electorais
os do tecido de base

A base molesta
importuna
por oportuna

Na base está a rúa
si esa meniña abandonada pola institución
pola representación das máscaras

Na base estou eu
agardando que todas as mans
se unan nun berro común
contra a violación da nosa dignidade
da perda do Ser
de Ser Humanos

As-tu la main ouverte?

Ce soir
au moment même de la mort
ce jour revient
éternel

la flamme qui traverse
un désert de rêves
afin de s'envoler en fleurs

est-ce rêve
est-ce simplement le désir de t'aimer

Ce soir
au moment même de la mort
ton regard joint
la cendre ensommeillée

Je comprends
maintenant
comment une seule main
ouverte bien ouverte
a le sens de la vie

Fantasías

No saber que el universo
es rico y es diverso
es perder el curso de la hoja

Es ignorar que podemos embriagarnos
alojándonos en el rincón de los olvidos
ahí donde la forma no llega

Es caer en el abismo silencioso
de la cadena de la otra cadena
esa de normas roles convenciones

Es asumir que sólo vivimos
la ocultación de los sentidos
la mutilación de los placeres

Es dejarse morir en vida

Porque é necesario ollar o espello vermello

Cando nacen as intencións de medir as palabras
xorden as iniciativas para alteralas
para subverter o seu valor e mesmo
xa é unha realidade matalas

Por iso
no espello vermello
que debuxarei pouco a pouco
quen sabe se ben ou mal
está a construción da destrución
do capital

A ilusión do comunista
é sempre inalterable
a construción de dita destrución

O contributo destas liñas
vai nese sentido

ás veces con forza de versos
que xogan coas linguas
até retorcelas de pracer

ás veces coa forza dos verbos
que alumean berros
ata esnaquizar o silencio