as miñas mans ondean
no xogo do horizonte
perdéndose no desexo
e agarimando a delicada luz
do seu rostro
sempre
imposible
debuxado mesmo con medo
polos deuses no espello das mañás
Converso coa ollada
diálogos espaciados
diálogos pausados
e en cada silencio que imaxino
recupéroa co laio
do que foi
fuxida e baleiro
Dúas sombras
veñen ao lonxe anunciando
que destrúa este lume
que mata
que devora
que roe
Auga clara
para limpar as areas
aínda quentes desta paixón
que xa é cinza
porque é amor
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire