ça suffit, ne renonçons pas à nous-mêmes. C'est dans le miroir rouge que voyagent les mots et s'ensorcèlent, devenant poésie ou dénonce. Telle est ma quête, mon cher Jacques Brel.
dimanche 9 octobre 2011
SOBRE UN MANTO DE ESPIÑAS...
Pobreza, erosión da dignidade que se leva, pouco a pouco...todo?
Capitalismo, sistema que enriquece a uns poucos sobre os dereitos sociais, económicos, culturais, vitais de todos os demais.
Individualismo, sistema conceptual sobre o que se fundamenta o capitalismo para fragmentar a sociedade
Éxito, a falacia introducida mediante modelos culturais (cine, tv, publicidade, política) no imaxinario individualizado.
Competitividade, método de acción que vulnera a cooperación e a solidariedade, que se introduciu até nas soleiras das Leis de Educación.
Liberdade, mentira empregada polos aduladores dos mantras anteriores: individualismo-éxito-competitividade. Unha mentira que cheira cando nos contedores as mans de cada vez máis persoas procuran alimento e outros obxectos. Non hai liberdade nas colas da marxinalidade á que nos lanza a pobreza.
Vivimos nunha fosa chea de auga sucia. Os pés sobre un manto de espiñas cravadas. Nos ollos unha vendaxe de papel rugoso e pegañento. Na mente o inoculado virus do capital que impide as sinapses liberadoras e emancipadoras. Así camiñamos. Queremos seguir camiñando así?
(imaxe de Josetxo Ezcurra, publicada hoxe en Rebelión)
Inscription à :
Publier les commentaires (Atom)
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire