dimanche 13 février 2011

JE NE SUIS PAS SUR TERRE POUR TUER DES PAUVRES GENS


Boris Vian, un xenio, auténtico. Morreu novo, pero tivo tempo de tocar as artes nas súas diferentes manifestacións. Aínda marabilla o canto antibelicista, Le déserteur (O desertor), do que vos deixo coa canción que se pode escoitar en youtube.

Hoxe, son máis precisos que nunca estes cantos antibelicistas. Cando o concepto de guerra é manipulado e agochado noutras estratexias de colonización e ocupación.

Monsieur le Président
Je vous fais une lettre
Que vous lirez peut-être
Si vous avez le temps

Je viens de recevoir
Mes papiers militaires
Pour partir à la guerre
Avant mercredi soir

Monsieur le Président
Je ne veux pas la faire
Je ne suis pas sur terre
Pour tuer des pauvres gens

C'est pas pour vous fâcher
Il faut que je vous dise
Ma décision est prise
Je m'en vais déserter

Depuis que je suis né
J'ai vu mourir mon père
J'ai vu partir mes frères
Et pleurer mes enfants

Ma mère a tant souffert
Elle est dedans sa tombe
Et se moque des bombes
Et se moque des vers

Quand j'étais prisonnier
On m'a volé ma femme
On m'a volé mon âme
Et tout mon cher passé

Demain de bon matin
Je fermerai ma porte
Au nez des années mortes
J'irai sur les chemins

Je mendierai ma vie
Sur les routes de France
De Bretagne en Provence
Et je dirai aux gens:

Refusez d'obéir
Refusez de la faire
N'allez pas à la guerre
Refusez de partir

S'il faut donner son sang
Allez donner le vôtre
Vous êtes bon apôtre
Monsieur le Président

Si vous me poursuivez
Prévenez vos gendarmes
Que je n'aurai pas d'armes
Et qu'ils pourront tirer


OBS. La version initiale des 2 derniers vers était: "que je tiendrai une arme , / et que je sais tirer ..." Boris Vian a accepté la modification de son ami Mouloudji pour conserver le côté pacifiste de la chanson !

Tradución de andar por casa, feita só a título informativo e sen afán "estético":

Señor Presidente
escríbolle unha carta
que vostede lerá quizais
se vostede ten tempo

Acabo de recibir
a documentación militar
para ir á guerra
antes do mércores tarde

Señor Presidente
non quero facela
non estou sobre a Terra
para matar a xente inocente

Non é para anoxalo
teño que dicirllo
a decisión está tomada
vou desertar

Desde que nacín
vin morrer ao meu pai
marchar aos meus irmáns
e chorar aos meus nenos

A miña nai sofreu tanto
está na súa tumba
e búrlase das bombas
e búrlase dos versos

Cando estaba prisioneiro
roubáronme a muller
roubaronme a ialma
e todo o meu prezado pasado

Mañá de mañanciña
pecharei a miña porta
deixando os anos mortos
e irei polos camiños

Mendigarei a miña vida
polos camiños de Francia
desde Bretaña até a Provenza
e direille ás xentes:

Negádevos a obedecer
Negádevos a facela
Non vaiades á guerra
Negádevos a ir

Se hai que dar o sangue
ide dar o voso
sodes bon apóstol
Señor Presidente

Se voste me persigue
avise aos policías
que non irei armado
e que poden disparar

OBS. A primeira versión dos dous últimos versos era: "que terei unha arma / e que sei disparar"; Boris Vian aceptou a modificación do seu amigo Mouloudji para conservar o lado pacifista do poema.

3 commentaires:

  1. indispensables de Vian: 'L'écume des jours' et 'L'herbe rouge' (spécialement le premier). et joyeux anniversaire, mon cher ami!!!

    RépondreSupprimer
  2. merci à toi, mon cher ami de table et pensée.

    RépondreSupprimer
  3. piccolina parida de maldito judio:

    http://malditojudio.blogspot.com/2011/02/raiders-of-vian.html

    RépondreSupprimer