Pálpebras aradas na lembranza
niño dun mel xa zugado
reabro hoxe o teu azul
e adormecen os soños da eternidade
O meu canto é cansancio
que se perde no silencio
mans estragadas de tanta terra
mans devecendo mans
Non hai proxecto para este agora
que se dilúe no frío
e treme na soidade deprimida
dun beizo querendo amar
Perdinme no teu rostro
e atopei o sentido do amor
para perdelo todo
atado á cadea
do incerto adaxio
saber se me amas
ou non
sempre agardando por ela, 19-xuño-2011
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire