Cos
ollos entre as mans
conxugando
o esfarelar
da
ialma
coa
entrega e coa perda
e
respirar
f
o
n
d
o
até
esa lagoa do esquecimento
e
expirar
a
auga negra dos tormentos
e
imaxinar
un
sorriso sincero
entre
dous rostros
e
un bico
xogo
do amor puro
aínda
que só sexa
efímero
paso
si
sorrir
e
refregar de novo os ollos
sorber
un grolo
de
aromas en café
e
rematar a lectura
dun
xornal
que
queima
violento
que
mente
perverso
que
xoga
a
ser Deus
ou
Demo
si
sorrir
e
vivamos conscientes
de
que somos só
o
acto que prende mañá
Xabier
Ron, 31-agosto-2019
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire