ça suffit, ne renonçons pas à nous-mêmes. C'est dans le miroir rouge que voyagent les mots et s'ensorcèlent, devenant poésie ou dénonce. Telle est ma quête, mon cher Jacques Brel.
mardi 22 mars 2011
SOMOS CADA VEZ MÁIS IMBÉCILES...ASÍ DE CLARO
Si, cada vez somos máis imbéciles: como mínimo. E lamento se alguén se sinte ofendido, pero embarcarse nunha guerra ben merece, como mínimo, este calificativo.
E nesa imbecilidade até nos cremos, porque interesa non cuestionarse nada, de tan aborregados que estamos, os argumentos belicistas astutamente lanzados desde a OTAN-EE.UU.
E xa somos como esa gran masa desinformada que, desde a súa butaca de salón, co bandullo ben cheo de hamburguesas e cervexa, berraba cheo de ledicia por un morto descoñecido, e que choraba, se lograba enterarse, por un heroe morto. Só os ben informados, só os que coñecían os efectos devastadores da guerra, loitaron para o retorno do exército...como loitamos aquí en contra da guerra de Iraq.
Pero, o sofá non servirá para afogar a falta de conciencia e o feito de que, cando un país declara a guerra a outro, e con alegría decide intervir con armas, matando inocentes -pregúntome porque habería que negarlle a condición de civil a unha persoa seguidora de Gadafi, por exemplo-, é un país inimigo. E xa se sabe o que supuxo iso na guerra de Iraq, pero semella que a nosa memoria desmemoriada -xa se sabe o que sucede coa herdanza do golpe de estado e a ditadura franquista- é prisioneira da súa propia idiotez.
Agardo que os pobos de España non sexan como a case totalidade da clase política: só IU e BNG dixeron non. Serán tan pro-belicistas e están tan convencidos dos motivos da guerra? Ou, como dicía Boris Vian, farémonos eco do seu compromiso pacifista e berraremos que non estamos na terra para matar a xente inocente.
Pero, ollo, o peor será informarse, ben, desde agora, xa que o aparato de Estado, de seguro, presionará para que non vexamos o que debemos ver.
Cada vez somos máis imbéciles porque nos parecemos cada vez máis aos imperialistas ianquis. Así é. E que non veñan os pro-belicistas a moralizar(me) coas bondades desta guerra. Non o acepto.
Eu seguirei protestando e denunciando o hipócrita modo de vida de España, que é o do capitalismo, o do neocolonialismo, o do control de recursos de países alleos, o de comerciar (armas e demais produtos) mentres conveña ou invadir cando non.
Mañá, ás 20h30 teño boas razóns para dicir NON Á GUERRA, NON ÁS GUERRAS. Eu estarei na Praza do Toural. Agardo que esteamos moitos e moitas compostelás. E que nas restantes cidades de Galicia estean moitos e moitas galegas.
Só lles digo aos pro-belicistas unha cousa sinxela: que sexan responsables e acepten as consecuencias dos seus actos.
Inscription à :
Publier les commentaires (Atom)
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire