Hoxe érgome con forza, co desexo renovado de non deixarlle as portas abertas á dereita rancia e á dereita dentífrica para que (mal)gobernen o meu destino.
A crise sistémica actual perdurará.
Fronte a ela quero pensar que votar é transformar Europa. E se á noite venceron os de sempre....non será porque me quedei impasible, indiferente, no sofá.
O institucionalismo non o é todo, certo. Pero cómpre termos aí as pezas que vaian introducindo medidas e reformas non reformistas, como diría André Gorz, senón transformadoras: traballar 35 horas á semana; vivir con suficiencia todas as persoas; establecer unha política social integradora e aberta, que derrube as fronteiras que blindan Europa hoxe e que contribúen a violar dereitos humanos; instaurar unha política sistémica de redución de consumo enerxético, de decrecemento sostible, para non desbaldir e que as futuras xeracións non se vexan abocadas a loitar polos escasos recursos que queden...
E, camiñando con ese institucionalismo...unha masa social activa, un pobo desalienado, convencido de que non quere para si o que non quere para os demais, un pobo suxeito participante nas poíticas.... porque, non nos enganemos, unha vez que a Esquerda Transformadora entre no Parlamento Europeo deberemos confrontarnos cos que teñen o verdadeiro poder (económico e mediático) e que procurarán mediante todas as vías posibles crear un contragoberno na sombra e inocular -a través do dominio mediático- o virus do desgoberno. Así é como Europa descoñece os avances sociais producidos en moitos países onde goberna a Esquerda Transformadora.
Si, hoxe votar pode ser transformar
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire