Si, pode soar raro, pero viva este partido, en realidade dous partidos que xogamos cos alumnos de Pontecesures no campo de fútbol. Claro está xogamos a fútbol 7...
Orgullo e satisfacción porque ter unha hernia discal, e levar xa un tempiño sen xogar a un nivel sequera medio desde a época en que tiñamos equipo na liga comercial de Santiago e logo na de Brión, ter superado no seu tempo unha rotura de tendón de aquiles...e aguantar dous partidos que en total deberon levar cáseque hora e media...para un vello roqueiro é un orgullo e unha satisfacción. Ademais, déuse a "casualidade" de que os equipos nos que batallamos os tres profesores que decidimos xogar...NON PERDERON NINGÚN PARTIDO. Máis orgullo aínda.
A verdade é que o pasamos moi ben. Enrique, profe de Tecno, convertido nun lateral á vella usanza: se a Gordillo lle poñemos unha melena sandokaniana...xa está! E Fran o batera de Guezos e mestre de primaria demostrou que ten moi boas mans para ser porteiro...e mesmo meteu algún gol...aí corría ás veces coma un tolo á procura dunha arca perdida.
Eles, os alumnos, teñen un bo toque, pero pérdense en accións demasiado individualistas. De xogaren de forma colectiva, serían precisos e mesmo fantásticos. Arrollarían. Algún, Eric, Borja, Magán, Caamaño, Víctor, Roi, se non me equivoco xoga ou xogou en equipos ata moi pouco e teñen moi boa calidade. Jonny (nunca saberei se escribo ben esta nome) ten estilo fútbol-sá, tiki-taka brasileiro; Enrique forma un bo central cunha moi boa subida de balón; Marco, bo regate e pundonor, mantivo ao noso equipo no segundo dos partidos. Logo se incorporou Fabio, ao que vexo máis nuna cancha de fútbol-sá, tipo tamén tiki-taka, un tanto amante, coma todos, de regatear de máis.
Disfrutei. Non houbo malas entradas e todo fi moi deportivo e baixo un sol de castigo nunha herba artificial que queima os pés (teño unha vexiga enorme coma un templo mozárabe ou pode que cristián).
Mesmo, ante o reclamo sen dúbida de ver aos profesores -non sei se para ver se facíamos ou non o ridículo- as gradas acolleron a un nutrido grupo de alumnos e alumnas. Só faltaba que saltaran ao campo a facer esas coreografías tande moda en Yankeelandia, je je.
En fin, rapaces, orgullo e satisfacción. O luns, xa sabedes, de novo as probas e as notas.
Apertas
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire