Hai tremores de mar e tremores de terra
e levan a áncora da vida perforada
uns nas ondas dun mar ferido
outros nos muros de pedras enfurecidas
a min
fúranme todos deixando cinzas ardentes
cheas de memorias
asasinadas
no mar
e na terra
matadas
en min
xogan os medos todos da soidade
e
no espello
vexo un gris coitelo que asesta
indiferenzas nuns corpos
e ergue bandeiras noutros
o sangue...
sabe de fronteiras?
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire