ça suffit, ne renonçons pas à nous-mêmes. C'est dans le miroir rouge que voyagent les mots et s'ensorcèlent, devenant poésie ou dénonce. Telle est ma quête, mon cher Jacques Brel.
samedi 14 mai 2011
MMM...QUE SERÁ...QUE NON ACREDITO NESTES SILENCIOS?
Recoñezo que xa perdín a capacidade de enfado: antes, e desde que participo en actividades políticas, recoñezo que cando facíamos algo importante e era silenciado, fervíame o sangue e maldicía ao estado de poder. Un exemplo que lembro: unha manifestación estatal de máis de 10.000 persoas en Salamanca totalmente silenciada.
Hoxe, despois dun bo número de anos ollando e coñecendo cal é a estratexia dos empresarios da información e do poder...xa non me abraia. Xa non me sorprende asistir ao muro de silencio sobre o continuado traballo que realiza a nosa organización en Compostela e da que son, por decisión asemblearia, cabeza de lista.
Hai na cidade, polo de agora, un medio que nos dedica un anaquiño, pequeno, pero algo é algo, e outro que, sistematicamente, agás un par de días de oito que levamos de campaña, silencia todo o que fan os non representados. Estratexia?
Debe ser iso que se chama información plural. E hai que ver como o espazo que se dedican aos representados é perfectamente "calculado", 1 páxina (PSdG), 1 páxina (PP), media (BNG). Isto nas seccións de edicións locais amais das que lles dedican en nacional. Pra os demais, silencio e silencio. Sinxelamente pido que non se queixe ningún dos 3 representados en Compostela sobre o tratamento que recibiron nos medios.
Até hai paradas sobre o que escriben (seguro que son eles?) nas redes...; curioso, quen escribe isto ten tamén as súas redes...e sempre as empregou pra informar de forma alternativa do que se silencia nos medios...., mais tamén aí curioso (ou non?) silencio.
E que dicir dos enormes gastos electorais? Sedes para as eleccións, colchonetas pra atrapar soños de nenos e nenas e votos de seus pais e nais, gafas pra non se sabe moi ben que, coches, asoballamento de publicidade de todo tipo (caramelos, chisqueiros, revistas (que non dípticos), pegatinas, bolis...; páxinas a cotío na prensa;....) Debe ser iso o que eles entende por austeridade.
En fin, hoxe collín a bici e procurei desconectar deste ruído pra acoller o das ideas que me achega a natureza. Coller folgos e seguir co duro traballo que será silenciado.
Inscription à :
Publier les commentaires (Atom)
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire