É curioso
no abafo do día
entre a choiva incesante
síntome coma ese faro
atrapado en terra
na corrente do vento
e oio
latexa o fondo respirar
dun mar que oulea
nas redes do enfeitizo
quero escapar
e sentar
na beira dos soños
imaxinando
entón o laio fuxe entre os dedos
como a area
dese reloxo universal
que non son quen
de entender
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire