Efímero
laio
delicado
cheo de angurias
esténdese
no fondo do espello
coma ese mar
non hai abrazos
hai despedidas
unha boca de fame
e unha man de medos
que queren vida
quizais unha chamada
que se perde
pero NON
son vidas que se perden
as cruces invisibles da guerra
que o home libra contra o ser humano
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire