Ás veces
recoñézoo
afondo a ialma na toupeira
lonxe das olladas
onde xa non son simple faciana
Hoxe é un dia deses
grises baixo un sol de xustiza
onde a tristura
é un berce baleiro
sen infancia
Na toupeira revivo os momentos
e nunha folla de soños
destingo as cores da ilusión
e deixo que o escuro
repouse na miña ialma
Hoxe non
preciso este internamento
para liberarme da loucura
ou do inentendible
Mañá pode que tampouco
Pero sei que cedo
sairei da toupeira
á procura de alimento
23-maio-2011...á procura do sentido
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire