Estou lendo a entrevista que Belén Puñal lle fai a Marilar Aleixandre e que se pode ler na revista Protexta (pp. 16-19) que se adxunta xunto co nº 160 de Tempos Novos para o debate e reproduzo aquí unha parte que me gusta especialmente sobre a memoria:
"A memoria permítenos manter vivos os feitos e as persoas. Houbo intentos, na transición, para que a memoria non se mantivese. Martín Villa, que aínda está por aí nos consellos de administración, ordenou, despois de morrer Franco, a destrución dos arquivos da Falanxe. No discurso oficial do país houbo unha memoria selectiva ou manipulada. Un exemplo é a serie Cuéntame como pasó. Os que vivimos esa época non nos recoñecemos nela. Responde ao discurso oficial de que a transición foi por consenso. Nela desaparece a loita no movemento clandestino na ditadura de Franco. Mesmo o Partido Comunista, o partido que realmente levou a cabo unha oposición forte durante o franquismo, e xa non falemos doutras formacións de esquerda que despois, ao ficar sen representación parlamentaria, desapareceron ou sobreviviron de maneira residual"
Ou vexan tamén, as persoas interesadas, o que di sobre a traizón aos ideais. Moi ben Marilar Aleixandre nesta entrevista. Moi ben. E gústame como define a sempre diferenciación de xénero que realiza a crítica especializada: "Non escribimos mollando o dedo no sangue menstrual"...Anímovos e lela.
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire