O TEMPO / EN SUSPENSIÓN

1 DE SETEMBRO
inicio / o tempo / en suspensión reanúdase prosaico
mentres ollo as portas da desilusión abrirse
e / penso / se non será antes un volver cara atrás

E / falamos / repetimos as permanentes incógnitas
sobre viaxes soñadas ou non realizadas
sobre emocións sen límites
na quebra dos espazos habituais

E reseteo de novo un cerebro
enquistado na soleira dos soños
e pouco a pouco
algún bico sinceiro
algunha aperta verdadeira
alumea sorrisos

Novas mans / descoñecidas/ ilusionan
a rutina do que empeza tendo acabado

E o destino dun horario caduco
leva a un teclado administrativo
sen nada que ensinar
e moito que perder
paciencia / horas / ánimos

E / veloz/ sen avisar / abafantes
os permanentes desatinos
en contra da racionalidade económica
administrativa / e sobre todo / cultural
desbalden a lingua baixo o xugo do centro

Si / o tempo / en suspensión
e / din as voces / deamos grazas
por traballar
como sexa?

Non agardo respostas
e camiño / de novo /
coas follas da árbore do tempo
gardadas na miña esperanzada desilusión
para non caer

E eles e elas
coa cabeza case invisible
nun rumor de desexos
aínda están no cárcere
dos suspensos

E piden / nunha ofrenda á caridade
que lles abras camiños no gume
pra evitar o baleiro
pra evitar que saben inevitable

E nas casas / en moitas casas
a preocupación é outra
e leva nome de oficio

si / 1 DE SETEMBRO
o tempo / en suspensión